Maak kennis met de oprichters en bestuurders van de Florentina Foundation:
“Ik heb een communicatie adviespraktijk en daarnaast begeleid ik veel groepen op (berg)wandelreizen, zowel in de zomer als de winter. In 2000 ben ik voor het eerst naar Tanzania geweest om mijn jeugdvriend Kees (en Patricia) te bezoeken. Geraakt door het gebrek aan opleidingsmogelijkheden daar werd in 2004 gezamenlijk het plan opgevat educatieve ontwikkelingsprojecten te starten in Oost-Afrika. Samen met zuster Immaculati van de Sisters of Charity of Charles Borromeo wordt dit vanaf 2005 in Tanzania gerealiseerd. De vele ‘support trips’, met de honderden vrijwilligers, die dit mede mogelijk hebben gemaakt, blijven stuk voor stuk unieke belevenissen”.
In 2020 kreeg Rob een koninklijke onderscheiding voor zijn inzet voor de stichting en werd hij benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
"Ik ben financieel directeur van een software bedrijf voor de verzekeringsmarkt en ben bij de Stichting betrokken geraakt doordat Rob, die ik ken via de lagere school van onze kinderen, in 2006 vroeg of ik mee wilde met de eerste support trip. Met eigen ogen heb ik toen het eerste begin gezien: een klaslokaal van houten planken en een klein bakstenen gebouwtje, voor in totaal 30 kleuters. Sindsdien heb ik het centrum zien groeien tot een complex met een kleuter-, lagere en middelbare school voor circa 450 kinderen en 35 medewerkers. Alles gerealiseerd dankzij de belangeloze inzet van een enorm aantal vrijwilligers in Nederland en de zusters in Tanzania. Voor mij is het een schoolvoorbeeld van een gericht particulier initiatief, ingebed in de lokale gemeenschap en met geen overhead kosten."
"Ben ondertussen gepensioneerd maar betrokken geraakt bij het Elizabeth Center door een support trip in 2008 waarin wij als sponsor (Anker Verzekeringen) meegingen met een groep Noordelijke ondernemers. Het was hartverwarmend om te zien wat er allemaal gebeurde in en rondom het Elizabeth Center. Geraakt door het enthousiasme van de toenmalige bestuursleden is mijn betrokkenheid bij het verder uitbouwen van de school steeds gebleven, waarna ik in 2016 ben toegetreden tot het bestuur. In 2018 heb ik vervolgens samen met echtgenote Mary opnieuw de school en alles wat erbij hoort bezocht. Een nooit te vergeten ervaring! Bijzonder dat er sinds de start in 2006 zoveel gebeurd is dankzij de zusters ter plekke en de vele vrijwilligers en support trippers er omheen. Geweldig dat je op deze wijze met elkaar zoveel kunt betekenen voor anderen en dan met name voor kinderen in een land waar het niet zo vanzelfsprekend is om onderwijs en geborgenheid te krijgen, tot stand gebracht door de inzet van de zusters dichtbij en de financiële bijdragen vanuit ons kleine kikkerlandje.
Fijn om dit te kunnen en te mogen doen voor elkaar!"
"Ik ben Elsa Weelink. In 2019 ben ik samen met mijn man mee geweest op support trip naar het Elizabeth center. Onze eerste kennismaking met de schoolkinderen maakte direct indruk. Vol discipline, strak naast elkaar, stonden ze marcherend, stamp op de grond wanneer de leider daarvoor het sein gaf. De kids hadden er lol in en zongen vol trots en uit volle borst het volkslied gevolgd door een welkomstlied. Bij het zien van dit tafereel wist ik, ik ben in een andere wereld. De dagen daarna zetten we ons in met verven en bouwen, maar niets was zo onvergetelijk als de onbevangenheid en het enthousiasme van de kinderen. Hier doe je het voor. Om deze kinderen een betere toekomst te bieden. En ik ben blij dat ik hier nog steeds aan kan bijdragen. Nu niet meer met de voeten in de rode aarde, maar nog steeds met handen uit de mouwen.
In het dagelijks leven ben ik adjunct-directeur bij Marketing Groningen. Mijn marketing kennis en ervaring gebruik ik in mijn bestuursfunctie. Om zo, op afstand, me met passie en liefde in te zetten voor dit doel."
"Als directeur van een netwerkvereniging ben ik continu bezig met leren en ontwikkelen, en kan me dus ook helemaal vinden in de doelstelling van de stichting. Via mijn vader, die zelf met een support trip mee is geweest, maakte ik voor het eerst kennis met de Florentina Foundation en het Elizabeth Center. Enthousiast geraakt door zijn verhalen heb ik in 2009 samen met een schoolvriendin als vrijwilliger gewerkt op het Elizabeth Center. Eén van mijn mooiste herinnering aan deze tijd was het moment dat we in de auto de kinderen mee naar huis brachten en één van de kinderen op onze schoot in slaap viel."